Η επαφή του ορειβάτη με τις αντίξοες συνθήκες του βουνού, ο αγώνας για να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να ανέβει στην κορυφή, η αλληλεγγύη με τους συντρόφους του, η άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου, σηματοδοτούν τις ουσιαστικές διαστάσεις της ορειβασίας. Το βουνό απαιτεί συνεργασία μυαλού και σώματος. Μέσα από τη δραστηριότητα της ορειβασίας ανακαλύπτουμε τις απεριόριστες δυνατότητες που κρύβονται μέσα μας και σιγά σιγά ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας. Μέσα στην παγωμένη ατμόσφαιρα του βουνού, συνειδητοποιούμε πόσο ζεστό είναι το χαμόγελο των συντρόφων μας και βιώνουμε το πραγματικό νόημα της συνεργασίας.
Σκαρφαλώνοντας βήμα – βήμα τις αιχμηρές κορυφές, κάπου ανάμεσα στον ουρανό και τη γη, κάπου ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, ο ορειβάτης ζει τις μεγαλύτερες συγκινήσεις του. Αναζητά την πραγματική περιπέτεια, ακολουθώντας τη συναρπαστική πορεία απελευθέρωσης από τις φοβίες του σύγχρονου πολιτισμένου ανθρώπου.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε δεν είναι λίγες, ο ατελείωτος ανήφορος, η απόκρημνη ορθοπλαγιά, το παγωμένο χιόνι, ο κάθετος πάγος. Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν πίσω απ’ τις δυσκολίες αυτές, επίσης, δεν είναι λίγοι, η θύελλα, η λιθόπτωση, η χιονοστιβάδα, η έλλειψη οξυγόνου. Ο πραγματικός ορειβάτης έρχεται αντιμέτωπος με όλες αυτές τις δυσκολίες και τους κινδύνους με ψυχραιμία, υπομονή και επιμονή.
Τα τελευταία χρόνια η ορειβασία έχει αναπτυχθεί τόσο, ώστε έχει αποκτήσει διάφορους επιμέρους τομείς, με ορισμένους να έχουν αναχθεί σε αυτόνομα αθλήματα. Ένα από αυτά είναι η αναρρίχηση βράχου που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Άλλοι τομείς της ορειβασίας είναι ο αλπινισμός (ορειβασία που περιλαμβάνει αναρρίχηση βράχου, πάγου και μεικτού πεδίου), η αναρρίχηση πάγου (ice climbing), ο ιμαλαϊσμός (αναβάσεις σε κορυφές με υψόμετρο πάνω από 7.000μ), το ορειβατικό σκι (ανάβαση και κατάβαση με χιονοπέδιλα στο παρθένο χιόνι των βουνών, μακριά από χιονοδρομικά κέντρα), η διάσχιση φαραγγιών και, φυσικά, το απλό περπάτημα στα βουνά, η ορεινή πεζοπορία.
Τα περισσότερα μέλη των ορειβατικών συλλόγων ασχολούνται, κυρίως, με την ορεινή πεζοπορία, μια ήπια δραστηριότητα που φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην ομορφιά της ορεινής φύσης. Ορεινή πεζοπορία είναι η ανάβαση σε ένα βουνό από βατά και εύκολα μονοπάτια, αποφεύγοντας τις δυσκολίες και χωρίς να υπάρχει, απαραίτητα, ο στόχος της ψηλότερης κορυφής. Αφορά αναβάσεις σε βουνά χωρίς χιόνι ή ακόμα και απλές χειμερινές αναβάσεις. Η ορειβασία έχει πολλές εκφάνσεις και ο καθένας ασχολείται με αυτό που πραγματικά του αρέσει και τον γεμίζει.
Ένας ολοκληρωμένος ορειβάτης μπορεί να κινείται στο βουνό άνετα και διαθέτει πολυσύνθετες γνώσεις και ικανότητες. Είναι καλός πεζοπόρος, καλός αναρριχητής βράχου, πάγου και μεικτού πεδίου και καλός χιονοδρόμος, ώστε να κινείται άνετα και γρήγορα στο βουνό. Προπάντων, ο ορειβάτης πρέπει να είναι άριστος γνώστης του βουνού και να ενεργεί πάντα λογικά και ψύχραιμα.
Η σωστή εκτίμηση των συνθηκών και των προσωπικών μας ικανοτήτων, γνώσεων και εξοπλισμού, έχει καταλυτική σημασία για το αν θα ζήσουμε μια ευχάριστη περιπέτεια στο βουνό ή θα εμπλακούμε σ’ έναν αγώνα επιβίωσης.
ΣΕΟΒ | Σωματείο Ελλήνων Οδηγών Βουνού