Στην αναρρίχηση πάγου (ice climbing) ο αναρριχητής σκαρφαλώνει σε παγωμένους σχηματισμούς (παγοκαταρράκτες, παγετώνες κ.α.) χρησιμοποιώντας τεχνικά πιολέ και κραμπόν για την προώθησή του. Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος κάθετος χορός στο πιο εντυπωσιακό βασίλειο των βουνών, αυτό του πάγου. Ξεκίνησε ως τεχνική της ορειβασίας, που αναγκαστικά έπρεπε να εξελίξουν οι ορειβάτες για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στην πορεία τους προς την κορυφή, για να φτάσει να είναι εδώ και κάποια χρόνια αυτόνομη δραστηριότητα. Η δημοφιλέστερη μορφή της παγοαναρρίχησης είναι το σκαρφάλωμα σε παγωμένους καταρράκτες, που βρίσκονται, συνήθως, χαμηλά στις κοιλάδες των βουνών. Ο πάγος αυτός ονομάζεται water ice, ακριβώς επειδή πρόκειται για τρεχούμενο νερό που πάγωσε από τη χαμηλή θερμοκρασία. Ψηλότερα στα βουνά μπορεί να συναντήσουμε τον αλπικό πάγο (alpine ice) που δημιουργείται, κυρίως, από το χιόνι και τις διάφορες μεταμορφώσεις του. Οι τεχνικές ασφάλισης στην αναρρίχηση πάγου είναι ίδιες με αυτές που χρησιμοποιούμε στις άλλες μορφές αναρρίχησης, με μόνη διαφορά ότι στον πάγο χρησιμοποιούμε κυρίως τις «παγόβιδες» ως σημείο ασφάλειας.

Στην Ελλάδα έχουμε τον δικό μας παράδεισο αναρρίχησης πάγου, που δεν είναι άλλος από τα Τζουμέρκα με τους δεκάδες παγωμένους (όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες) καταρράκτες που κρέμονται στις επιβλητικές ορθοπλαγιές των περήφανων αυτών βουνών της Ηπείρου. Επίσης, στον Λαϊλιά Σερρών υπάρχει πάρκο παγοαναρρίχησης με αρκετές μικρές διαδρομές που σχηματίζονται σχεδόν κάθε χρόνο, αλλά και σε διάφορα άλλα σημεία ανά την Ελλάδα υπάρχουν μερικοί καλά κρυμμένοι καταρράκτες που παγώνουν τους κρύους χειμώνες.